Μάχεται τα μικρόβια και είναι πλούσιο σε κάλιο
Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού. Το αμπέλι που αλλιώς ονομάζεται και κλήμα, είναι αναρριχητικό φυτό και προϊόντα του είναι ο μούστος, το κρασί, το ξύδι και οι σταφίδες, ενώ μπορεί να γίνει και γλυκό του κουταλιού! Έχει υπέροχη γεύση αλλά κ υπέροχα αποτελέσματα  για τον οργανισμό!
Είναι η ωφελιμότερη τροφή του ανθρώπου και πολύ δίκαια λέγεται βασιλιάς των φρούτων, γιατί είναι η πιο πλούσια σε βιταμίνες κι οργανικά άλατα που χρειάζεται το σώμα από κάθε άλλο είδος τροφής. Τ΄αμέτρητα κύτταρα που αποτελούν τον οργανισμό προμηθεύονται τα θρεπτικώτερα συστατικά από τα σταφύλια που τ΄ανανεώνουν και τα ζωογονούν σύντομα. Τα καινούργια δε κύτταρα που με την εναλλαγή της ύλης αντικαθιστούν τα γηρασμένα και φθαρμένα, αποκτούν νέαν ζωτικότητα, ελαστικότητα κι ακμή κι επομένως οι ίνες και οι ιστοί απαλλάσσονται από την τραχύτητα, οι αρτηρίες και τα νεύρα ελευθερώνονται από τη σκλήρωσι, οι μυς ξαναποκτούν την ευλυγισία τους - με δυό λόγια το σώμα πραγματικά ξανανιώνει!

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες σταφυλιών, οι οποίες ταξινομούνται σε 3 μεγάλες ομάδες: τις λευκές, τις ερυθρές και τις ροδόχρωμες. Για τα επιτραπέζια σταφύλια θα πρέπει οι ρώγες να έχουν μέτριο μέγεθος και ζωηρό χρώμα, το τσαμπί να έχει κωνικό σχήμα και το κλαδί τους να είναι φρέσκο. Διατηρούνται στο ψυγείο και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Η κύρια ποικιλία της ελληνικής σταφίδας είναι η Σουλτανίνα και η Κορινθιακή Σταφίδα.

Το σταφύλι αποκαλείται «ευτυχές δημιούργημα της φύσης». Τα 100 γραμμάρια σταφυλιών αποδίδουν 80kcal. Είναι τροφή πλούσια σε κάλιο και βιταμίνες Α, Β και C, ενώ η φλούδα τους περιέχει το πολύτιμο φυτικό συστατικό ρεσβερατρόλη.
Επίσης, περιέχει:
Φλαβονοειδή, γνωστά και ως βιταμίνη Ρ, τα οποία εκτός από καρδειοπροστατευτική δράση, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία διαφόρων λοιμώξεων.
Κουερσιτίνη: προστατεύει τον οργανισμό από καρδιαγγειακές παθήσεις και από καρκίνο.

Ευεργετικές δράσεις – ιδιότητες του σταφυλιού
Tο σταφύλι ενισχύει επίσης τα επίπεδα οιστρογόνων, μάχεται τα μικρόβια, αυξάνει την απορρόφηση ψευδαργύρου, με αποτέλεσμα τη γρηγορότερη επούλωση των πληγών, την καλύτερη γεύση και όσφρηση, πέψη, σεξουαλική ικανότητα, πρόληψη της αρτηριακής υπέρτασης, αναστολή υπερτροφίας του προστάτη. Eπίσης πιο συγκεκριμμένα έχει:
Αντιφλεγμονώδης δράση: αναστέλλουν την απελευθέρωση της ισταμίνης και της προσταγλανδίνης, οι οποίες είναι υπέυθυνες για τη φλεγμονή.
Αντιαλλεργική δράση: οι πάσχοντες από αλλεργία αναφέρουν σημαντική ανακούφιση με τη χρησιμοποίηση του εκχυλίσματος σταφυλιού.
Αντιελκωτική δράση:Τα βιοφλαβονοειδή βοηθούν στην επούλωση των ελκών μειώνοντας την έκκριση ισταμίνης.

Προστατευτική δράση: 1-2 ποτηράκια κόκκινο κρασί κατά τη διάρκεια των γευμάτων έχει προστατευτικό αποτέλεσμα κατά της καρδιακής νόσου. Τα βιοφλαβονοειδή προστατεύουν το κυτταρικό DNA από την οξειδωτική καταστροφή.

Βελτιωτική δράση: άτομα που λαμβάνουν βιοφλαβονοειδή συχνά αναφέρουν βελτιωμένη πνευματική διαύγεια.
Ο χυμός των σταφυλιών είναι το αποτελεσματικότερο διαλυτικό των κρυστάλλων και των όγκων του οργανισμού. Με την συστηματική σταφυλοθεραπεία διαλύονται και απορρίπτονται όλα τα ανόργανα στοιχεία του σώματος, που προέρχονται από την ανθυγιεινή διατροφή και τα οποία είναι αιτία όλων σχεδόν των χρονίων παθήσεων, γιατί εργάζονται εντατικά τα τέσσερα όργανα της απεκκρίσεως: οι πνεύμονες, το συκώτι, τα έντερα και το δέρμα...
Πηγή:iatronet

Αγαπημένο φρούτο της εποχής, το σταφύλι εκτός από γευστικό είναι και ευεργετικό για τον οργανισμό μας.Τα 100 γραμμάρια σταφυλιών έχουν 80θερμίδες. Είναι τροφή πλούσια σε:
Κάλιο και βιταμίνες Α, Β και C, ενώ η φλούδα τους περιέχει το πολύτιμο φυτικό συστατικό ρεσβερατρόλη. Φλαβονοειδή, γνωστά και ως βιταμίνη Ρ, τα οποία εκτός από καρδειοπροστατευτική δράση, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία διαφόρων λοιμώξεων. Κουερσιτίνη, η οποία προστατεύει τον οργανισμό από καρδιαγγειακές παθήσεις και από καρκίνο.
Tο σταφύλι ενισχύει επίσης τα επίπεδα οιστρογόνων, καταπολεμά τα μικρόβια, αυξάνει την απορρόφηση ψευδαργύρου, με αποτέλεσμα τη γρηγορότερη επούλωση των πληγών, την καλύτερη γεύση και όσφρηση, πέψη, σεξουαλική ικανότητα, πρόληψη της αρτηριακής υπέρτασης, αναστολή υπερτροφίας του προστάτη.
Zougla.gr

Σύμφωνα με ερευνητές, άρχισε να καλλιεργείται πριν από περίπου 6.000 χρόνια στην Ευρώπη. Λέγεται ότι έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα, αφού η οινοφόρος άμπελος καλλιεργήθηκε αρχικά στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου. Τέλος, λέγεται ότι η άμπελος εντοπίστηκε κοντά στην Ολυμπία, δίπλα στον ποταμό Αλφειό. Κρασί, σταφίδα, σταφύλι και όλα τα παράγωγα της αμπέλου λατρεύτηκαν και συνδέθηκαν με την καθημερινή ζωή για χιλιάδες χρόνια.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες σταφυλιών, που ταξινομούνται σε 3 μεγάλες ομάδες: τις λευκές, τις ερυθρές και τις ροδόχρωμες.

Παρόλο που επικρατεί η άποψη ότι τα κόκκινα σταφύλια είναι πιο ωφέλιμα για την υγεία μας, όλα τα είδη έχουν ευεργετική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Πέρα από τη γευστική απόλαυση που μας προσφέρει όμως, θα πρέπει να δούμε πιο αναλυτικά τι κάνει το σταφύλι να θεωρείται φρούτο-θησαυρός.

Διατροφική αξία
Πλούσιο σε βιταμίνες και οργανικά άλατα. Η φλούδα του περιέχει το πολύτιμο φυτικό συστατικό ρεσβερατρόλη. Αναλυτικά περιέχει:

• Μαγνήσιο
• Ποτάσιο
• Κάλιο
• Ασβέστιο
• Σίδηρο
• Χαλκό
• Μόλυβδο
• Βιταμίνη Α
• Βιταμίνη Β
• Βιταμίνη C
• Βιταμίνη Β1
• Βιταμίνη Β6

Κάνει καλό
Παρέχει πολύτιμη αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, αντιαλλεργική και αντιελκωτική δράση. Συμβάλλει σημαντικά στο νευρικό σύστημα και προσφέρει πνευματική διαύγεια. Μας προστατεύει από την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Η ουσία ρεσβερατρόλη είναι ένα από τα ενεργά συστατικά που κάνουν το σταφύλι να λειτουργεί ευεργετικά για την καρδιά και να παρουσιάζει αντικαρκινικές ιδιότητες. Ενισχύει επίσης τα επίπεδα οιστρογόνων, αυξάνει την απορρόφηση ψευδαργύρου, με αποτέλεσμα την πιο γρήγορη επούλωση των πληγών, την καλύτερη γεύση, όσφρηση και πέψη, ενώ βοηθάει στην πρόληψη της αρτηριακής υπέρτασης. Τέλος, η κατανάλωση σταφυλιών αναζωογονεί την επιδερμίδα και έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην υγεία.

Ποιοι να το αποφεύγουν
Οι άνθρωποι με σακχαρώδη διαβήτη.

Τι να προσέξω
Για να ωφεληθείς στο έπακρο από τις θρεπτικές ουσίες των σταφυλιών, καλό είναι να τα καταναλώνεις όσο πιο φρέσκα γίνεται.
Προσέχετε το κοτσάνι να είναι πράσινο και σκληρό.
Μην επιλέγεις τα πολύ ώριμα. Για να δείς πόσο ώριμα είναι σήκωσε ένα τσαμπί και τιναξέ το ελαφρά. Οι ρώγες πρέπει να παραμένουν πάνω του. Αντίθετα, αν πέφτουν, σημαίνει ότι είναι μαραμένες και το σταφύλι δεν είναι φρέσκο ή είναι υπερβολικά ώριμο.
Φρόντισε να κόβεις και να τρώς μικρά τσαμπιά σταφύλι, γιατί όταν τσιμπολογήσεις ένα μεγάλο και στη συνέχεια το ξαναβάλεις στο ψυγείο, θα χαλάσουν πολύ γρήγορα οι ρώγες που έχουν απομείνει.
Διατηρείται στο ψυγείο και σε χαμηλές θερμοκρασίες.

http://www.womenonly.gr/article.asp?catid=13751&subid=2&tag=10825&pubid=4079779

Λίγο πολύ, όλοι έχουμε βρεθεί σε μια ανάλογη κατάσταση: Έχουμε πάει σε ένα ακριβό εστιατόριο, καταφέραμε να «αποκωδικοποιήσουμε» την βαρύγδουπη ορολογία και περιγραφή του μενού και φτάνει η κρίσιμη στιγμή για να παραγγείλουμε κρασί. Ο sommelier μας ρωτάει τι θα θέλαμε να πιούμε και από αμηχανία απαντάμε «κάτι που να ταιριάζει με το φαγητό». Λίγα λεπτά ύστερα καταφτάνει ο sommelier με ένα μπουκάλι, του οποίου η περιγραφή θα μπορούσε να είχε γίνει σε ξένη γλώσσα. Δοκιμάζουμε λίγο και από τον φόβο μη φανούμε «άσχετοι», το δεχόμαστε. Μετά έρχεται και ο λογαριασμός και αναρωτιόμαστε γιατί πληρώσαμε τόσα πολλά για ένα κρασί που δεν μας άρεσε.

Το βασικότερο πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι η έλλειψη γνώσεων, αλλά η δυσκολία επικοινωνίας. Μπορεί οι sommelier να είναι ετοιμόλογοι, αλλά εάν ο πελάτης δεν μπορεί να εκφραστεί σωστά και να εξηγήσει τι ψάχνει (περίπου) από ένα κρασί, ο sommelier δεν μπορεί να κάνει την δουλειά του. Άλλωστε ο sommelier δεν έχει την δυνατότητα να διαβάζει τις σκέψεις μας, οπότε όσο λιγότερο εκφραστικοί είμαστε, τόσο πιο δύσκολα θα καταλάβει κι εκείνος τι εννοούμε. Μια κουβέντα όπως «ξέρετε έχει ζέστη έξω, οπότε θέλω κάτι δροσιστικό, με χαρακτήρα» μπορεί να λύσει τα χέρια ενός έμπειρου sommelier.

Εάν πάλι δεν είστε σίγουροι για το τι θέλετε, μπορείτε να τον κατατοπίσετε λέγοντάς του τι πίνετε γενικά στο σπίτι ή ποια ετικέτα κρασιού σας αρέσει πολύ. Για τους λάτρεις του κρασιού ένα γεύμα σε εστιατόριο είναι μια καλή αφορμή να δοκιμάσουν κάτι καινούριο, αλλά για τους περισσότερους μια οικεία γεύση αρκεί. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μπορεί να ντρεπόμαστε για την ποιότητα του κρασιού που προτιμάμε στο σπίτι, με συνέπεια να δίνουμε λανθασμένη εντύπωση στο sommelier. Το καλύτερο είναι να είστε ειλικρινείς μαζί του, αφού έτσι θα μπορέσει να σας φέρει κάτι που να σας αρέσει.

Σημαντική παράμετρος είναι να μην ξεχνάμε ότι ο sommelier δεν είναι «αποκλειστικός» και ότι έχει να εξυπηρετήσει και πολλά άλλα τραπέζια με εξίσου «δύσκολους» πελάτες. Οπότε καλύτερα να αποφύγετε την φιγούρα με μακρόσυρτους μονόλογους για το τι σπάνια κρασιά έχετε στο κελάρι σας και πόσο τακτικά τα τιμάτε. Εκτός του ότι σπαταλάτε τον χρόνο του sommelier, η «φιγούρα» δεν θα σας βγάλει πουθενά. Αν θέλετε ένα συγκεκριμένο ακριβό κρασί, απλά ζητήστε το.

Τέλος, υπάρχει το δύσκολο θέμα της τιμής ενός κρασιού. Μπορεί να έχουμε βρει το ιδανικό μπουκάλι, αλλά να είναι εκτός προϋπολογισμού. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανησυχία και άγχος, ειδικά εάν έχουμε βγει για ραντεβού ή είμαστε με συνεργάτες. Ευτυχώς οι sommelier εκπαιδεύονται ώστε να καταλαβαίνουν από τα συμφραζόμενα, οπότε συχνά μπορεί να προτείνουν κρασιά στην ίδια γκάμα τιμών, προκειμένου να μας βοηθήσουν. Από την πλευρά μας όμως, μπορούμε να πούμε «με τρόπο» ότι θα θέλαμε κάτι οικονομικό. Όπως πάντα βέβαια, η ειλικρίνεια είναι η πιο καλή πολιτική, αφού σε εστιατόρια με σοβαρές κάβες θα βρούμε ποιοτικά κρασιά για όλα τα βαλάντια.

http://www.clickatlife.gr/story/geusi/pos-mporoume-na-epikoinonisoume-kalutera-me-enan-sommelier?id=2049466

Οι γυναίκες που καταναλώνουν καθημερινά ένα με δύο ποτηράκια κόκκινο κρασί, έχουν μεγαλύτερη επιθυμία για σεξ απο αυτές που προτιμούν αλκοόλ ή δεν πίνουν τίποτα παρά νερό και αναψυκτικά. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό σεξουαλικής ιατρικής Journal of Sexual Medicine.
Στην έρευνα συμμετείχαν 800 γυναίκες, ηλικίας 18 – 50 ετών, που χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη περιλάμβανε όσες έπιναν ένα έως δύο ποτήρια κόκκινο κρασί τη μέρα, η δεύτερη όσες έπιναν λιγότερο από ένα ποτήρι ημερησίως είτε κρασιού είτε οποιουδήποτε άλλου αλκοολούχου ποτού, και η τρίτη ομάδα όσες περιορίζονταν στην κατανάλωση τσαγιού. Όσες κατανάλωναν περισσότερα από δύο ποτήρια κρασιού ημερησίως εξαιρέθηκαν από την έρευνα για να αποφευχθούν οι πιθανές παρενέργειες της μέθης.
Οι εθελόντριες συμπλήρωσαν αναλυτικά ερωτηματολόγια για τη σεξουαλική τους ζωή. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας συγκέντρωσαν 27,3 μονάδες, της δεύτερης 25,9 μονάδες και της τρίτης 24,4 μονάδες. Συμπέρασμα: Το κόκκινο κρασί «ανεβάζει» τη σεξουαλική διάθεση μιας γυναίκας. Σύμφωνα με τους Ιταλούς επιστήμονες, μια πιθανή ερμηνεία της επιρροής του κόκκινου κρασιού στη σεξουαλική επιθυμία των γυναικών, είναι ότι περιέχει αντιοξειδωτικές χημικές ουσίες που διευρύνουν τα αιμοφόρα αγγεία, και συνεπώς αυξάνουν τη ροή του αίματος σε περιοχές-κλειδιά του σώματος, βελτιώνοντας έτσι τη σεξουαλική λειτουργία. Όπως διαπίστωσαν μάλιστα οι επιστήμονες, οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας ήταν κατά μέσο όρο μεγαλύτερης ηλικίας από τις γυναίκες των άλλων δύο ομάδων. Αν και υποτίθεται ότι η σεξουαλική διάθεση υποχωρεί με το πέρασμα των χρόνων, πιθανότατα το κρασί αντισταθμίζει την επίδραση της ηλικίας…
Πηγή : Newsbeast

Το αμπέλι έχει, κατά τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων χρόνων. Κουκούτσια αγριοστάφυλων έχουν βρεθεί ακόμη και σε σπηλιές που κατοικήθηκαν από νομαδικές προϊστορικές φυλές. Πριν από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη, στην Ισλανδία, τη Βόρεια Ευρώπη, τη βορειοδυτική Ασία, ακόμη και... στην Αλάσκα.

Οι παγετώνες όμως περιόρισαν την εξάπλωσή του και επέβαλαν γεωγραφική απομόνωση μεταξύ ποικιλιών, που τελικά εξελίχθηκαν σε διαφορετικά είδη, "απώθησαν" διάφορους πληθυσμούς άγριων αμπέλων προς θερμότερες ζώνες, όπως την κεντρική-ανατολική Ασία, (από όπου τελικά πέρασαν ευρασιατικά στελέχη και στην Αμερική), την κεντρική-νότια Ευρώπη, αλλά, το σημαντικότερο, προς την ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου. Εκεί, μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος Αμπελος η οινοφόρος (Vitis vinifera, υποείδος caucasica), που σχεδόν αποκλειστικά -σε διάφορες ποικιλίες και υβρίδια- καλλιεργείται σήμερα. Το αμπέλι είναι πολυετές φυτό, ο βιολογικός κύκλος του όμως είναι ετήσιος. Η ποιότητα του καρπού του, του σταφυλιού, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, απ' τους οποίους άλλους μπορούμε να επηρεάσουμε και άλλους όχι. Γι' αυτό και το κρασί που φτιάχνουμε κάθε χρονιά διαφέρει από το προηγούμενο.

Το χειμώνα στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες το αμπέλι αναπαύεται. Στην αρχή της άνοιξης, οι χυμοί αρχίζουν να κυκλοφορούν στο φυτό και όταν η θερμοκρασία αυξηθεί αρκετά, ανοίγουν τα "μάτια", αναπτύσσονται τα πρώτα φύλλα και μεγαλώνουν οι βλαστοί. Το Μάιο το αμπέλι ανθίζει, τα άνθη γονιμοποιούνται και "δένει" ο καρπός, το σταφύλι. Τέλος, το καλοκαίρι το σταφύλι ωριμάζει, αποκτά δηλαδή χρώμα και γλυκύτητα ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η ξινή, άγουρη γεύση του. Το κλίμα καθορίζει τις περιοχές όπου οι ποικιλίες της οιναμπέλου μπορούν να καλλιεργηθούν. Παρ' όλα όμως τα γενικά κλιματικά χαρακτηριστικά, οι εποχιακές διαφορές στις βροχοπτώσεις, στους καύσωνες,στις περιόδους κρύου και ανέμων διαφοροποιούν κάθε τρύγο καθώς και το κρασί που προκύπτει. Σημαντικό ρόλο στην παραγωγή κρασιού παίζει η ποικιλία αφού οι "ευγενείς" ποικιλίες οιναμπέλου παράγουν εκλεκτά κρασιά ποιότητας όταν το έδαφος και το κλίμα είναι κατάλληλα. Το κρασί εμφανίζεται ανά τους αιώνες δεμένο με τον άνθρωπο, και κατέχει εξέχουσα θέση σε πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες ως μοναδικό ποτό, αρμονικά συνδεδεμένο με το μέτρο, την καλή σωματική και ψυχική κατάσταση, του ισορροπημένου τρόπου ζωής και τη μακροζωία. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι γιατροί της εποχής, ανάμεσα τους ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός αναγνώρισαν τις ευεργετικές ιδιότητες του κρασιού στην υγεία, και το χρησιμοποιούσαν θεραπευτικά, κάνοντας το, ίσως το παλιότερο φάρμακο, γνωστό εδώ και 5.000 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι το κρασί και κυρίως το κόκκινο, έχει ιδιαίτερα ευεργετική επίδραση στην υγεία όταν πίνεται σε καθημερινή βάση με το φαγητό και με μέτρο. Βρέθηκε ότι η χρήση αυτή του κρασιού μειώνει τα καρδιαγγειακά επεισόδια κατά 20 έως 60%, βελτιώνει την λειτουργία του στομάχου και την πέψη γενικότερα εμποδίζει τη δημιουργία χολόλιθων, διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος στους ιστούς, δρα ως αντιφλεγμονώδες και αντισηπτικό, αυξάνει την αντίσταση στα κοινά κρυολογήματα και βοηθά στον ύπνο. Ακόμη, προκαλεί ευεξία, ποιότητα ζωής και μακροζωία μειώνοντας τους θανάτους από οποιαδήποτε αιτία κατά 10-20%. Οι Ελληνες, διέπρεψαν στην οινοποιία, μονοπωλώντας σχεδόν την αγορά για αιώνες,. Ηταν γνώστες του κρασιού πιθανότατα από την αρχή της εγκατάστασής τους στο σημερινό τους τόπο, δηλαδή τουλάχιστον πριν το 1700 π.Χ Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού δε διέφερε ουσιαστικά από αυτόν των ημερών μας. Οι Ελληνες γνώριζαν την παλαίωση του κρασιού και την άφηναν να γίνει σε θαμμένα πιθάρια, σφραγισμένα με γύψο και ρετσίνι. Οι πρόγονοί μας έπιναν το κρασί τους με διάφορους τρόπους. Γενικός κανόνας ήταν η ανάμειξη του κρασιού με νερό, είχαν δε ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη όσο και για την ψύξη του πριν την κατανάλωση. Το εμπόριο των ελληνικών κρασιών απλωνόταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, μέχρι και την ιβηρική χερσόνησο και φυσικά στον Εύξεινο πόντο, ήταν δε μία από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες των προγόνων μας. Οσον αφορά στα νεότερα ελληνικά πράγματα, η ελληνική αμπελουργία υπέστη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή κατά την επανάσταση του 1821, αλλά κατόπιν γρήγορα οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αποκαταστάθηκαν και μάλιστα αυξήθηκαν. Στις επόμενες δεκαετίες η αμπελουργία συνολικά αναπτύχθηκε και οι αντίστοιχες εκτάσεις στην ελληνική επικράτεια αυξήθηκαν, ειδικά με τις προσαρτήσεις της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης.



ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ Η πρώτη ύλη – Το σταφύλι Οι ρώγες του σταφυλιού περιέχουν σάκχαρα, που θα μετατραπούν με αλκοολική ζύμωση σε οινόπνευμα, καθώς επίσης οργανικά οξέα και νερό. Για την παραγωγή ερυθρού ή ροζέ οίνου τα σταφύλια κατά κανόνα είναι ερυθρά, ενώ για τους λευκούς οίνους, το σταφύλι μπορεί να είναι λευκό ή και ερυθρό. Σημαντική για το τελικό αποτέλεσμα είναι η περιεκτικότητα του σταφυλιού σε σάκχαρα και οξέα, η οποία εξαρτάται από την ποικιλία, το έδαφος, τις κλιματικές συνθήκες, αλλά και από την χρονική στιγμή του τρύγου, δηλ. την ωρίμανση του σταφυλιού. Τα σταφύλια που αφήνονται να ωριμάσουν, αυξάνονται τα σάκχαρά του εις βάρος των οξέων, ούτως ώστε να είναι κατάλληλα για γλυκά κρασιά, αλλά όχι για όξινα -και αντίστροφα. Οσο πιο ελεγχόμενης ποιότητας είναι ένα κρασί σύμφωνα με το νόμο, τόσο πιο αυστηρά είναι τα κριτήρια επιλογής του αμπελιού. Στους "Οίνους Ποιότητος Παραγόμενους σε Καθορισμένη Περιοχή" (V.Q.P.R.D.), καθορίζονται αυστηρά η ποικιλία, η τοποθεσία, η καλλιεργητική τεχνική, ακόμη και η στρεμματική απόδοση του αμπελιού, ενώ οι απλοί "Επιτραπέζιοι Οίνοι" δεν υπόκεινται σε τέτοιους νομικούς περιορισμούς.
Γλευκοποίηση
Μετά τον τρύγο τα σταφύλια πρέπει να μεταφερθούν χωρίς καθυστέρηση στο "πατητήρι", όπου θα εξαχθεί το γλεύκος (μούστος) από τις ρώγες. Η έκθλιψη του μούστου μπορεί να γίνει με διάφορες μεθόδους. Στο παραδοσιακό πατητήρι όπου τα σταφύλια πατιούνται από τους ανθρώπους . Σε διάφορα μηχανήματα ("σπαστήρες"), χειροκίνητα ή ηλεκτρικά, που συνήθως λειτουργούν συνθλίβοντας το σταφύλι ανάμεσα σε περιστρεφόμενους κυλίνδρους. Υπάρχουν μηχανήματα ("πιεστήρια") τα οποία, προκειμένου να παραχθεί λευκό κρασί, διαχωρίζουν αυτόματα το χυμό από τα στερεά συστατικά της ρώγας. Για το κόκκινο κρασί δεν χρειάζεται, παρά μόνο πολύ αργότερα, να γίνει αυτός ο διαχωρισμός -σε πρώτο στάδιο παίρνουμε το μούστο μαζί με τα στερεά συστατικά, δηλ. ολόκληρο το σταφυλοπολτό. Αυτό που είναι επιβεβλημένο τόσο στη λευκή, όσο και στην ερυθρά οινοποίηση, είναι η αφαίρεση των κοτσανιών, καθ' ότι αυτά είναι επιζήμια τόσο για τη γεύση του κρασιού, όσο και για την υγεία του καταναλωτή.
Ζύμωση
Το οινόπνευμα που περιέχει το κρασί παράγεται από τα σάκχαρα του μούστου,με την αντίδραση της αλκοολικής ζύμωσης, που επιτελείται από ειδικά ένζυμα ("ζυμάσες") των ζυμομυκήτων. Οι ζυμομύκητες ήδη υπάρχουν πριν τον τρύγο αδρανοποιημένοι στο φλοιό των σταφυλιών και "ενεργοποιούνται" κατά τη γλευκοποίηση. Έρχονται σε επαφή με το μούστο, εκεί πολλαπλασιάζονται και επιτελούν τη ζύμωση, κατά την οποία εκτός από αιθυλική αλκοόλη παράγεται διοξείδιο του άνθρακα και θερμότητα. Για το λόγο αυτό κατά τη διάρκεια της ζύμωσης ο μούστος είναι ζεστός και "κοχλάζει". Η ζύμωση διαρκεί από 8-9 έως και 25 ημέρες, ανάλογα με την αρχική συγκέντρωση των σακχάρων, τη θερμοκρασία στην οποία πολλαπλασιάζονται και δρουν οι μύκητες, το οξυγόνο που έχουν στη διάθεσή τους και άλλους παράγοντες. Όσο πιο πολύ διαρκεί η ζύμωση, τόσο πιο πολλά "αρώματα ζύμωσης" θα πάρει το κρασί, γι' αυτό, ιδίως στα λευκά κρασιά, οι περισσότεροι οινοποιοί διατηρούν με τεχνητά μέσα χαμηλή (15-20 Κελσίου) τη θερμοκρασία ζύμωσης, μειώνοντας την ταχύτητά της. Στα κόκκινα κρασιά συχνά η ζύμωση γίνεται σε δύο φάσεις, μια πρώτη, γρήγορη, στη διάρκεια της οποίας μέσα στο μούστο βρίσκονται και τα στέμφυλα και μια δεύτερη, πιο αργή, μετά την αφαίρεση των στέμφυλων. Η ζύμωση μπορεί να διακοπεί πριν την ολοκλήρωσή της με θέρμανση (38-40 Κελσίου), με ψύξη (6-7 Κελσίου) ή με προσθήκη μικρής ποσότητος καθαρού οινοπνεύματος. Αν η ζύμωση διακοπεί, ένα ποσοστό των σακχάρων μένει αδιάσπαστο, έτσι η μέθοδος βρίσκει εφαρμογή στην παρασκευή γλυκών κρασιών. ΕΡΥΘΡΑ & ΡΟΖΕ ΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Μετά την έκθλιψη των ρωγών και την απελευθέρωση του χυμού των σταφυλιών φθάνουμε στο κρίσιμο σημείο της οινοποίησης, την Αλκοολική Ζύμωση. Αυτή προκαλείται από τις ζύμες, μονοκύτταρους οργανισμούς που βρίσκονται στη φλούδα του σταφυλιού και έχουν πλέον περάσει στο σταφυλοπολτό. Η κυριότερη δουλειά τους είναι να μετατρέψουν το γλυκό χυμό του σταφυλιού και πιο συγκεκριμένα τα σάκχαρα του, σε αλκοόλη. Ταυτόχρονα απελευθερώνεται διοξείδιο του άνθρακα που δημιουργεί φυσαλίδες. Αυτές ανεβάζουν τους φλοιούς στην επιφάνεια των δεξαμενών όπου σχηματίζουν πυκνό "καπέλο". Οι ερυθρές χρωστικές ουσίες στις οποίες οφείλεται το κόκκινο χρώμα του κρασιού βρίσκονται στο εσωτερικό των φλοιών του σταφυλιού. Μόνο η επαφή του χυμού με το φλοιό, στη σωστή θερμοκρασία και για συγκεκριμένο χρόνο, δίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα του χρωματισμού του. Γι αυτό, "τραβούμε" το χυμό από τον πυθμένα της δεξαμενής και τον ανακυκλώνουμε από την κορυφή της. Με αυτόν τον τρόπο διαβρέχουμε τα στέμφυλα. Ρυθμίζοντας λοιπόν το χρόνο αυτής της διαδικασίας που ονομάζεται εκχύλιση, έχουμε το επιθυμητό χρώμα. Στα ερυθρά κρασιά ο χρόνος εκχύλισης είναι συνήθως 5-15 ημέρες, ενώ στην παραγωγή των ροζέ απομακρύνουμε το γλεύκος μετά από 12 ως 24 ώρες. Κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης αυξάνεται η θερμοκρασία του χυμού. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά την αλκοολική ζύμωση εκλύεται θερμότητα. Σκοπός είναι να διατηρηθεί η θερμοκρασία στο όριο των 28°C που είναι ιδανική για την παραγωγή των ερυθρών κρασιών, καθώς μας επιτρέπει να παραλάβουμε τα συστατικά που διαφοροποιούν τη γεύση των κόκκινων κρασιών διατηρώντας συγχρόνως τη φρεσκάδα των αρωμάτων τους. Μόλις ο χυμός αποκτήσει το επιθυμητό χρώμα και γευστικό χαρακτήρα, απομακρύνεται από τους φλοιούς και μεταφέρεται σε άλλη δεξαμενή. Εδώ ολοκληρώνεται η αλκοολική ζύμωση και εκδηλώνεται μία δεύτερη, η μηλογαλακτική. Αυτή προκαλείται από τα βακτήρια του κρασιού, σε αντίθεση με την πρώτη που πραγματοποιείται από τις ζύμες. Είναι δε τόσο σημαντική για την εξέλιξη των ερυθρών κρασιών ώστε αν δεν εκδηλωθεί από μόνη της, προσπαθούμε να την προκαλέσουμε. Σ' αυτήν τη ζύμωση το μηλικό οξύ μετατρέπεται σε γαλακτικό, μια αλλαγή που μαλακώνει το κρασί, μειώνει δηλαδή τον άγουρο χαρακτήρα του και βοηθά στην ωρίμανσή του.

ΛΕΥΚΗ ΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Μετά το εκραγιστήριο και την σύνθλιψη των ρωγών, όπου απελευθερώνεται μέρος του χυμού, η σταφυλόμαζα οδηγείται στο πιεστήριο, όπου πιέζεται και έτσι εξάγεται το υπόλοιπο του χυμού. Ο χυμός οδηγείται σε δεξαμενή όπου ψύχεται για μια ολόκληρη νύχτα. Είναι η διαδικασία της απολάσπωσης, κατά την οποία ο μούστος διαυγάζεται. Η διαύγαση επιτυγχάνεται από μόνη της με την κατακάθιση όλων των σωματιδίων που αιωρούνται στο μούστο και γίνεται πάντα πριν από την αλκοολική ζύμωση. Η διάρκειά της είναι από 12 έως 14 ώρες, ανάλογα με το ποσοστό λασπών. Τα κρασιά που προέρχονται από απολασπωμένους μούστους έχουν καθαρότερο άρωμα. Το χρώμα τους είναι πιο σταθερό και λιγότερο ευαίσθητο στις οξειδώσεις.Ο καθαρός πλέον χυμός, μεταγγίζεται σε δεξαμενή όπου πραγματοποιείται η αλκοολική ζύμωση. Η δεξαμενή ψύχεται έτσι ώστε η θερμοκρασία της ζύμωσης να κυμαίνεται στους 18οC, αποσκοπώντας στην απόκτηση αρωμάτων με χαρακτήρα λουλουδιών και φρούτων, που θα χαρίσουν στο κρασί φρεσκάδα. Μετά το τέλος της αλκοολικής ζύμωσης, όταν δηλαδή το σύνολο των σακχάρων έχει μετατραπεί σε αλκοόλη, το κρασί μεταγγίζεται στις δεξαμενές αποθήκευσης. Η ΠΑΛΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

Το φρέσκο κρασί δεν είναι ακόμη έτοιμο για κατανάλωση. Η οξύτητά του είναι πολύ τονισμένη και οι τανίνες του επιθετικές. Με την πάροδο του χρόνου όμως, το κρασί θα ωριμάσει και θα αποκτήσει την ισορροπία των γευστικών του χαρακτηριστικών. Σε γενικές γραμμές τα λευκά, τα ροζέ και τα ελαφρά ερυθρά κρασιά, καταναλώνονται σε νεαρή ηλικία γιατί η ευχαρίστηση που μας προσφέρουν σχετίζεται με τη φρεσκάδα των αρωμάτων και της γεύσης τους. Αντίθετα, πολλά από τα "μεγάλα" λευκά κρασιά και το μεγαλύτερο μέρος των ερυθρών, κυρίως όταν εμφανίζουν ισχυρά τανικό και όξινο χαρακτήρα, απαιτούν παλαίωση για την ανάδειξη του γευστικού τους πλούτου. Η παλαίωση του κρασιού διακρίνεται στην οξειδωτική, που πραγματοποιείται μέσα στο βαρέλι και στην αναγωγική που πραγματοποιείται μέσα στη φιάλη. Κατά την οξειδωτική παλαίωση με την παρουσία του οξυγόνου (που εισέρχεται από τους πόρους του ξύλου του βαρελιού) το κρασί μαλακώνει σε γεύση ενώ διαλύει ταυτόχρονα ουσίες από το ξύλο Το κρασί πρέπει να ελέγχεται τακτικά, ακόμη και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο βαρέλι. Η θερμοκρασία του χώρου πρέπει να είναι αρκετά χαμηλή 10-14οC καθώς και υγρασία του (70-75%) Η ΕΜΦΙΑΛΩΣΗ

Το κρασί μετά από την ωρίμανση και την παλαίωσή του (όταν αυτή πραγματοποιείται) προετοιμάζεται για την εμφιάλωση του. Καθώς πρέπει να εμφανίζεται διαυγές στην φιάλη του απομακρύνονται τυχόν στερεά σωματίδια που βρίσκονται σε διασπορά καθώς και οι ουσίες οι οποίες είναι υπεύθυνες για το θόλωμα που παρουσιάζει ή που μπορεί να παρουσιάσει στο μέλλον. Γι αυτόν το λόγο το κρασί ψύχεται, κολλάρεται και τέλος φιλτράρεται. Η εμφιάλωση είναι μια σχετικά απλή, μηχανική διαδικασία. Αν και η κατεργασία του γυαλιού ήταν γνωστή από το 1500 π.Χ., μόνο μετά τον 17ο αιώνα, άρχισε να χρησιμοποιείται η φιάλη για τη μεταφορά, τη διατήρηση και την αποθήκευση του κρασιού. Είναι η εποχή κατά την οποία ανακαλύφθηκε ο φελλός και οι ιδιαίτερες ιδιότητές του. Στις σύγχρονες γραμμές εμφιάλωσης υπάρχει ένα αυτόματο πλυντήριο φιαλών, ένα σύστημα γεμίσματός τους με κρασί, ένα πωματιστικό μηχάνημα, ένα σύστημα ετικετοκόλλησης και τέλος εγκιβωτισμού. Η φιάλη, ο φελλός, η ετικέτα, το καψύλλιο, είναι μια ολόκληρη σειρά από προϊόντα που συμβάλλουν στην τελική εμφάνιση, στο "ντύσιμο" του κρασιού. Στα ερυθρά κρασιά συνήθως ακολουθεί η αναγωγική παλαίωση του κρασιού μέσα στη φιάλη. Είναι εκείνο το στάδιο όπου το κρασί, απουσία πλέον οξυγόνου, αναπτύσσει το "μπουκέτο" του.

ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑΣ ΑΓΟΥΡΟ ~ Κρασί πολύ νεαρό,μεγάλη περιεκτικότητα οξέων. ΣΩΜΑ ~ Κρασί πλούσιο σε συστατικά που αφήνουν το στόμα γεμάτο από γευστικές εντυπώσεις. ΑΔΕΙΟ ~ Ενα κρασί χωρίς Σώμα. ΑΡΩΜΑ ~ Περιγραφή των οσμών που είναι χαρακτηριστικές του σταφυλιού από το οποίο παράγεται το κρασί. ΚΟΙΝΟ ΑΡΩΜΑ ~ Κρασί χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Χρησιμοποιείται περισσότερο στα επιτραπέζια κρασιά. ΦΙΝΟ ΑΡΩΜΑ ~ Ποικιλία με λεπτό ευγενικό άρωμα λουλουδιών και φρούτων. ΑΡΩΜΑ ΡΑΤΣΑΣ ~ Η ποικιλία του σταφυλιού , συνήθως προσδίδει στο κρασί ιδιαίτερο άρωμα το οποίο αναγνωρίζεται εύκολα. ΜΠΟΥΚΕΤΟ ~ Το χαρακτηριστικό άρωμα παλαίωσης του κρασιού. Πρόκειται δηλαδή για το σύνολο των ουσιών που απέκτησε το κρασί ωριμάζοντας,και παλαιώνοντας. ΕΠΙΓΕΥΣΗ ~ Η εντύπωση από το κρασί που μένει στο στόμα αφού το έχουμε πιεί ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ~ Μαλακό κρασί ευχάριστο στον ουρανίσκο. BOUCHONNE ~ Η οσμή και η γεύση αυτού του κρασιού θυμίζουν έντονα φελλό και το ελλάτωμα αυτό οφείλεται ακριβώς στο πώμα του ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟ~ Είναι ένα κρασί με υψηλά γράδα (βαθμούς), πλούσιο σε γεύση και άρωμα. ΕΛΑΦΡΥ ~ Αντιθέτως λέγεται ένα ευκολόπιοτο κρασί με χαμηλά γράδα. ΖΩΗΡΟ ~ Το κρασί που έχει ευχάριστη οξύτητα και φρεσκάδα. ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ~ Το κρασί που παρουσιάζει αρμονία ανάμεσα στις επιμέρους γεύσεις του. ΛΙΠΑΡΟ ~ Το κρασί που διαθέτει πλούσια υφή και γεμίζει το στόμα χωρίς να είναι "επιθετικό". ΜΑΛΑΚΟ ~ Κρασί που δεν έχει ενοχλητική όξινη και στυφή γεύση. ΣΚΛΗΡΟ και ΤΑΝΝΙΚΟ ~ Κρασί με έκδηλη οξύτητα. ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ~ Κρασί με ισορροπία ανάμεσα στη βελούδινη γεύση και στο στόμα.
winefest-dafnes.gr

Το κρασί παχαίνει λιγότερο και από το μεταλλικό νερό. Έρευνα έδειξε πως οι γυναίκες που πίνουν ένα ποτήρι κρασί την ημέρα κινδυνεύουν λιγότερο από την παχυσαρκία σε σχέση με τις ομόφυλές τους που απέχουν τελείως από το αλκοόλ.

Οι αμερικανοί επιστήμονες που πραγματοποίησαν τη μελέτη σε δείγμα 19.000 γυναικών, υποστηρίζουν ότι οι θερμίδες από το αλκοόλ έχουν λιγότερες συνέπειες στο βάρος σε σχέση με τις θερμίδες άλλων τροφίμων. Επισημαίνουν επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός δέχεται το αλκοόλ είναι πιο σύνθετος από ότι πιστεύαμε έως τώρα.

Σύμφωνα με μια θεωρία, το συκώτι όσων τακτικά καταναλώνουν αλκοόλ αναπτύσσει μια διαφορετική οδό μεταβολισμού για να διασπάσει το αλκοόλ, με την επιπλέον ενέργεια να μετατρέπεται κυρίως σε θερμότητα παρά σε λίπος.

Ωστόσο, η θεωρία αυτή ισχύει μόνον για το κρασί, καθώς διαπιστώθηκε πως οι γυναίκες που πίνουν κόκκινο κρασί παχαίνουν πολύ λιγότερο από τις γυναίκες που προτιμούν την μπίρα και τα λοιπά οινοπνευματώδη.

http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/23579

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα εφαρμοστεί μια μέθοδος που χρησιμοποιούν οι Γάλλοι αμπελουργοί για να βελτιώσουν την παραγωγή τους
Θα την παραλάβει στο τέλος του μήνα. Μία φωτογραφία τραβηγμένη από 800 χιλιόμετρα μακριά. Θα απεικονίζει τις πλαγιές της Αιγιαλείας. Εδάφη άγρια μα γόνιμα πάνω από τον Κορινθιακό Κόλπο που τα δροσίζει ο βοριάς. Εκεί ο Αγγελος Ρούβαλης προσπαθεί εδώ και χρόνια να σφραγίσει τις μυρωδιές των αμπελώνων σε μπουκάλια. Γνωρίζει καλά την ντόπια γη. Αλλά με τη βοήθεια ενός δορυφόρου ελπίζει να ανακαλύψει τώρα κι άλλα μυστικά της και να βελτιώσει την εφετινή του παραγωγή.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο κ. Ρούβαλης, οινολόγος και πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, θα χρησιμοποιήσει μια τεχνολογία που εφαρμόζεται εδώ και τέσσερα χρόνια στους γαλλικούς αμπελώνες με τη συνεργασία της γαλλικής βιομηχανίας κρασιού και της εταιρείας δορυφορικών απεικονίσεων Infoterra.
Λίγες μέρες πριν από την περίοδο του περκασμού (φάση ωρίμασης), όταν η ρώγα του σταφυλιού αλλάζει χρώμα, ο ταϊβανέζικος δορυφόρος Formosat 2 θα εστιάσει στις πλαγιές της Αιγιαλείας και θα βγάλει υπέρυθρες φωτογραφίες. Τα δεδομένα στη συνέχεια θα αναλυθούν στο Συνεταιριστικό Ινστιτούτο Οινοποιίας της Γαλλίας.
Η χρωματική απεικόνιση που θα προκύψει ουσιαστικά μετρά τη θερμοκρασία στο φύλλωμα του αμπελιού και στη συνέχεια, με τη χρήση μαθηματικών μοντέλων, δίνει στον παραγωγό τη δυνατότητα να ελέγξει την ωρίμαση της παραγωγής του, την ποιότητα των σταφυλιών και τη χρήση λιπασμάτων και άρδευσης. Θα κλαδεύει πλέον με μεγαλύτερη προσοχή κάθε αμπέλι επιτρέποντας στα σταφύλια να φτάσουν στο ιδανικό μέγεθος. Και αφού δει ποια κομμάτια είναι καλύτερα, ακόμα και στο ίδιο αμπελοτεμάχιο, μπορεί να τα συνδυάσει για να φτιάξει ένα ανώτερο ποιοτικά κρασί.
ΠΙΟ ΕΥΓΕΥΣΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Ο κ. Ρούβαλης φιλοδοξεί ότι με τη συνδρομή του δορυφόρου η φετινή παραγωγή του θα είναι πιο εύγευστη. «Δοκίμασα γαλλικό κρασί από μια μέτρια ποικιλία που είχε παραχθεί με την εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας και το βρήκα πολύ κομψό και αρωματικό», λέει. Ο δορυφόρος απεικονίζει μια περιοχή σε ακτίνα 24 χιλιομέτρων. Ο κ. Ρούβαλης θα παρακολουθήσει περίπου 200 στρέμματα από τα 800 που αξιοποιεί το οινοποιείο του «Οινοφόρου» στην περιοχή. Σε αυτή την έκταση περιλαμβάνονται 15 ξεχωριστά αμπελοτεμάχια που καλλιεργούνται από πέντε αμπελουργούς.
Το κόστος της δορυφορικής φωτογραφίας και της ανάλυσης φτάνει τα 25.000 ευρώ τον χρόνο, σύμφωνα με εκπροσώπους της εταιρείας που εφαρμόζει από εφέτος την τεχνολογία στην Ελλάδα. Εφόσον όμως στην ακτίνα απεικόνισης που καλύπτει η φωτογραφία δραστηριοποιούνται και άλλοι παραγωγοί, θα μπορούσαν να μοιραστούν τα έξοδα. «Πρόκειται για »αμπελουργία ακριβείας»», λέει ο Μιχάλης Κοτζακουλάκης, διευθυντής επιχειρηματικής ανάπτυξης και πωλήσεων στην εταιρεία εφαρμογής της συγκεκριμένης τεχνολογίας. «Η φασματοσκοπική ανάλυση της φωτογραφίας επιτρέπει στον παραγωγό να βελτιώσει την άρδευση και τη λίπανση και να εξοικονομήσει χρήματα».
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, οινολόγος και αναπληρωτής καθηγητής στο ΤΕΙ Αθηνών, αναφέρει ότι η δορυφορική φωτογραφία θα είχε καλύτερη εφαρμογή σε μεγάλο κλήρο, ενώ η ποιότητα του αμπελιού μπορεί να υπολογιστεί και με την κλασική δειγματοληψία. Στην Ελλάδα κυριαρχεί ο μικρός κλήρος. Κατά μέσο όρο αντιστοιχούν πέντε στρέμματα αμπελιών σε έναν παραγωγό.
ΤΑ ΝΕΑ

Ανανεώθηκαν οι ελπίδες των ανθρώπων ότι κάποια μέρα θα βρεθεί το «ελιξίριο» που θα επιβραδύνει τη γήρανση, καθώς ερευνητές στις ΗΠΑ κατάφεραν να παρατείνουν σημαντικά τη ζωή παχύσαρκων ποντικιών, χορηγώντας τους μια ειδικά σχεδιασμένη ουσία.

Η ουσία SRT-1720 προστατεύει τα πειραματόζωα από τις συνήθεις ασθένειες της παχυσαρκίας μειώνοντας την ποσότητα λίπους στο ήπαρ και αυξάνοντας παράλληλα την ευαισθησία τους στην ινσουλίνη.

Με τον τρόπο αυτό, σε συνδυασμό με άλλες θετικές επιπτώσεις για την υγεία, η ουσία επέτρεψε στα ποντίκια να ζήσουν κατά μέσο όρο 44% περισσότερο χρόνο σε σχέση με όσα δεν είχαν πάρει την SRT-1720.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεροντολόγο Ραφαέλ ντε Κάμπο του Εργαστηρίου Πειραματικής Γεροντολογίας του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης, ήδη κάνουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με φάρμακα συγγενικά με το SRT-1720.

Η ουσία έχει αναπτυχθεί από τη μικρή αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Sirtris, την οποία έχει δημιουργήσει ο βιολόγος της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Ντέιβιντ Σινκλέρ, μαζί με τον Κάμπο.

Η σχετική μελέτη -σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης, παρουσιάζεται στο περιοδικό «Scientific Reports».

«Η έρευνα δείχνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα σχεδιασμού νέου τύπου μορίων που είναι ασφαλή και αποτελεσματικά στην επιμήκυνση της διάρκειας ζωής και στην καταπολέμηση στα θηλαστικά ποικίλων ασθενειών σχετικών με τη γήρανση» δήλωσε ο Δρ Κάμπο.

Η νέα μελέτη έρχεται να αποκαταστήσει την SRT-1720 ως μια πολλά υποσχόμενη ουσία, καθώς μια προηγούμενη έρευνα είχε αμφισβητήσει την αντιγηραντική χρησιμότητά της.

Ορισμένοι επιστήμονες, από την άλλη, επισημαίνουν μια αρνητική πλευρά: το γεγονός ότι ένα τέτοιο φάρμακο ουσιαστικά καθιστά «υγιεινό» το να είναι κανείς παχύσαρκος...

Όμως οι ερευνητές, όπως επεσήμαναν, αποσκοπούν σε κάτι διαφορετικό: στο να απομακρύνουν την πιθανότητα ασθενειών στην τρίτη ηλικία, προκειμένου να καταστήσουν εφικτή την επιμήκυνση της ζωής.

Η SRT-1720 έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μιμείται τις ιδιότητες της ρεσβερατρόλης, ενός συστατικού που περιέχεται στο κόκκινο κρασί και ενεργοποιεί στον οργανισμό μια σειρά από προστατευτικές πρωτεϊνες, τις αποκαλούμενες σιρτουΐνες.

Είναι αυτές οι συγκεκριμένες πρωτεΐνες, στις οποίες οφείλεται η κατά περίπου 30% παράταση της διάρκειας ζωής των πειραματόζωων. Επειδή απαιτούνται πολύ μεγάλες δόσεις ρεσβερατρόλης για να επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε η ουσία SRT-1720 που ενεργοποιεί τις ίδιες προστατευτικές πρωτεϊνες με πολύ μικρότερες δόσεις. Τα πειράματα του Κάμπο, που διήρκεσαν τρία χρόνια, έδειξαν ότι η χορήγηση της ουσίας δεν είχε τοξικές παρενέργειες στα πειραματόζωα.

Προς το παρόν πάντως, η εταιρία Sirtis κάνει κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με μια άλλη ουσία που μιμείται την ρεσβερατρόλη, την SRT-2104, που δείχνει ακόμη πιο υποσχόμενη και κατάλληλη για κατανάλωση από τους ανθρώπους.

Άλλοι όμως επιστήμονες, όπως ο Δρ Ρίτσαρντ Μίλερ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, εξέφρασε επιφυλάξεις, επειδή τα πειράματα έγιναν με παχύσαρκα και όχι με ποντίκια κανονικού βάρους, τονίζοντας ότι η έρευνα θα είχε δυνητικά ακόμα μεγαλύτερη σημασία για τους ανθρώπους, αν είχε αποδειχτεί ότι η ουσία SRT παρέτεινε τη ζωή σε φυσιολογικού πάχους θηλαστικά.

Σε κάθε περίπτωση, η νέα μελέτη αναζωπύρωσε τη διαμάχη στην επιστημονική κοινότητα κατά πόσο η ρεσβερατρόλη και οι πρωτεΐνες σιρτουΐνες πρέπει να αποτελούν το κατ' εξοχήν πεδίο της αντιγηραντικής έρευνας ή μήπως οι ερευνητές θα πρέπει να στραφούν σε άλλες ουσίες.

http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4650725

Να χρησιμοποιήσει όλα τα «όπλα» της για να προσελκύσει επιπλέον τουρίστες από την Τουρκία επιθυμεί η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Έτσι, εκτός από τους ιστορικούς χώρους και τις καθαρές παραλίες της περιοχής, στη «μάχη» ρίχνονται το ελληνικό φαγητό και το κρασί, μιας και οι γείτονες έχουν τη φήμη των καλοφαγάδων.
Σε μια προσπάθεια να διαδοθούν ακόμη περισσότερο στην Τουρκία- και ιδιαίτερα στην Κωνσταντινούπολη- οι ελληνικές γεύσεις και το κρασί πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του θεματικού αντιπεριφερειάρχη Πολιτισμού - Τουρισμού της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, Κωνσταντίνου Παπακοσμά, με τον Σερίμ Οσμάν (Serim Osman), συγγραφέα και αρθρογράφο σε θέματα διατροφής και ποτών, και τη Νιλουφέρ Τρίκαχγια (Nilufer Tarikahya), γενική γραμματέα Ελληνοτουρκικού Σωματείου «Δάφνη».
«Η Κωνσταντινούπολη είναι μια αγορά-στόχος για εμάς και θέλουμε να εκμεταλλευτούμε όλα τα όπλα μας. Έχουμε το πλεονέκτημα της Εγνατίας Οδού, όπου μπορεί κάποιος να επισκεφτεί γρήγορα την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη και τη Θάσο. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, έχουμε μια αύξηση επισκεπτών από τη γειτονική χώρα. Εκτός από οργανωμένες εκδρομές, έχουμε και αρκετούς μεμονωμένους τουρίστες, που έρχονται τα Σαββατοκύριακα», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπεριφερειάρχης κ. Παπακοσμάς.
Οι Τούρκοι επισκέπτες φαίνεται πως δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στο φρέσκο ψάρι, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο μαγειρεύεται στην Ελλάδα. «Οι Τούρκοι ενδιαφέρονται για το καλό ψάρι που μπορούν να φάνε στην περιοχή μας και από την έρευνα που έγινε βρίσκουν τις τιμές ιδιαίτερα προσιτές», πρόσθεσε ο αντιπεριφερειάρχης.
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/84520

Της Ντίνας Βαγιώτα

Η καταγωγή του αμπελιού ως φυτού είναι παλαιότερη του ανθρώπου. Παρά τα πολυάριθμα ευρήματα, τις αναφορές στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων, τις παραστάσεις των αγγείων και τις άλλες μαρτυρίες, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι η ιστορία του αμπελιού έχει γραφτεί πλήρως. Η ανάπτυξή του περιορίστηκε σε περιοχές με εύκρατο κλίμα, κατάλληλες κλιματολογικά, κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου, που θεωρείται και η πατρίδα του, αλλά επίσης και στην Μεσοποταμία. Στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς γνωστό πότε άρχισε η καλλιέργεια του αμπελιού, ίσως γύρω στόν 15ο αιώνα πρό Χριστού. Στη λεκάνη της Μεσογείου, που ευνοείται από τις κλιματολογικές συνθήκες οι οποίες επικράτησαν μετά την εποχή των παγετώνων, η καλλιέργεια του αμπελιού είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη.



ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ
Τέσσερα είναι, κυρίως, τα στοιχεία που καθορίζουν την ποιότητα του κρασιού: το έδαφος, το κλίμα, η ποικιλία του αμπελιού και ο άνθρωπος. Για την παραγωγή ενός σπουδαίου κρασιού, πρέπει και τα τέσσερα να αλληλεπιδρούν, προσθέτοντας έτσι το καθένα τα απαραίτητα στοιχεία της ποιότητας. Ως κυρίαρχο στοιχείο θεωρείται η ποικιλία του σταφυλιού ενώ ακολουθούν το έδαφος και το κλίμα. Ο παράγων άνθρωπος είναι καταλυτικός για την δημιουργία κρασιών ποιότητος.
Ορισμένες ποικιλίες, αποκαλούμενες και ευγενείς (π.χ. ξινόμαυρο), δίνουν παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας.

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
Ξινόμαυρο (ερυθρή)
Ίσως η πιο ευγενική ελληνική ποικιλία. Είναι η κυρίαρχη ερυθρή ποικιλία του μακεδονικού αμπελώνα. Όπως λέει και το όνομα της ποικιλίας, το Ξυνόμαυρο δίνει κρασιά βαθύχρωμα και με υψηλή οξύτητα. Το κρασί διακρίνεται ακόμα για τον ταννικό του χαρακτήρα και τη σχετική έλλειψη σώματος.

Συρά (ερυθρή)
Είναι ποικιλία εκλεκτής ποιότητας με την προϋπόθεση ότι η παραγωγή είναι μικρή. Δίνει κρασί με υψηλό αλκοολικό βαθμό, τανικό, με σώμα και πλούσιο άρωμα.

Μερλό (ερυθρή)
Ποικιλία που διαδίδεται σε όλο και περισσότερες αμπελουργικές περιοχές. Ωριμάζει τη δεύτερη εποχή και παράγει κρασιά με σχετικά υψηλό αλκοολικό βαθμό, χαμηλή οξύτητα, μαλακά, με δυνατά αρώματα. Τα κρασιά αυτά μπορούν να καταναλωθούν γρήγορα.

ΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Οινοποίηση ερυθρών οίνων
Τα σταφύλια, αφού συγκομιστούν σε δοχεία 20-25 κιλών, μεταφέρονται στο οινοποιείο και τοποθετούνται στους υποδοχείς, ζυγίζονται και οδηγούνται στο εκραγιστήριο. Εκεί αποχωρίζονται οι ράγες από τους βοστρύχους. Οι βόστρυχοι απομακρύνονται, οι ράγες οδηγούνται στο εκθλιπτήριο, προκειμένου να σπάσουν οι φλοιοί και να απελευθερωθεί η σάρκα και ο χυμός των ραγών. Έτσι παράγεται η σταφυλόμαζα, η οποία οδηγείται στους οινοποιητές, δεξαμενές όπου λαμβάνει χώρα η αλκοολική ζύμωση και η εκχύλιση των χρωστικών από τους φλοιούς των ραγών. Η θερμοκρασία ελέγχεται και στην περίπτωση αυτή με ανώτατο όριο τους 30°C, όριο που επιτρέπει την εκχύλιση των χρωστικών, αλλά και των υπόλοιπων ουσιών που διαφοροποιούν τη γεύση των ερυθρών οίνων, όπως οι τανίνες και τα αρώματα.
Κατά την πορεία της αλκοολικής ζύμωσης εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα (CO2) το οποίο ωθεί προς την επιφάνεια τους φλοιούς διαμορφώνοντας ένα στρώμα στην επιφάνεια, το οποίο ονομάζεται «καπέλο». Στο στρώμα ακριβώς κάτω από το «καπέλο» παρατηρείται αύξηση της θερμοκρασίας και το οξυγόνο για την δραστηριότητα των ζυμών περιορίζεται. Για την αποφυγή τέτοιων συνεπειών γίνεται διαβροχή του καπέλου αντλώντας κρασί από τον πυθμένα της δεξαμενής. Με την ενέργεια αυτή αυξάνει και η απόδοση της εκχύλισης των χρωστικών, των αρωμάτων και των τανινών, αλλά πετυχαίνεται και ομογενοποίηση της θερμοκρασίας. Μετά από χρονικό διάστημα ορισμένων ημερών η εκχύλιση των χρωστικών έχει φτάσει στο μέγιστο. Στο σημείο αυτό γίνεται αποχωρισμός του γλεύκους από τους φλοιούς. Το γλεύκος οδηγείται σε δεξαμενές αποζύμωσης για να ολοκληρωθεί η αλκοολική ζύμωση ενώ οι φλοιοί οδηγούνται στο πιεστήριο για να πάρουμε και το υπόλοιπο του γλεύκους.
Στους ερυθρούς οίνους συνήθως μετά την ολοκλήρωση της αλκοολικής ζύμωσης ακολουθεί η μηλογαλακτική ζύμωση, κατά την οποία γίνεται μετατροπή του μηλικού οξέος που προέρχεται από τα σταφύλια σε γαλακτικό, με αποτέλεσμα να μειώνεται η οξύτητα που οφείλεται στο μηλικό οξύ σε ποσοστό 50%. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το κρασί να βελτιώνει τον άγριο χαρακτήρα του. Έπειτα το κρασί οδηγείται στα βαρέλια για να ωριμάσει και να παλαιώσει.



Οινοποίηση ροζέ οίνων
Η ανάμιξη λευκού και ερυθρού οίνου, για την παραγωγή του ροζέ, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση. Η συνηθέστερη μέθοδος παραγωγής ροζέ οίνων είναι η μέθοδος κατά την οποία ακολουθεί τα βήματα της ερυθρής οινοποίησης, αλλά με την διαφορά ότι ο αποχωρισμός των φλοιών από το γλεύκος γίνεται μετά από την πάροδο 18-24 ωρών. Έπειτα η ζύμωση ολοκληρώνεται στις δεξαμενές ζύμωσης κάτω από συνθήκες σχετικά χαμηλής θερμοκρασίας (18°C) για να αναδειχθεί ένας πλούσιος αρωματικός χαρακτήρας. Οι ροζέ οίνοι χαρακτηρίζονται για τη φρεσκάδα τους, την απαλότητά τους και το άρωμα του σταφυλιού, και γι’ αυτό συνήθως καταναλώνονται χωρίς καμιά παλαίωση.

Οινοποίηση λευκών οίνων
Τα σταφύλια αφού συγκομιστούν σε δοχεία των 25 κιλών μεταφέρονται στο οινοποιείο και τοποθετούνται στους υποδοχείς, ζυγίζονται και οδηγούνται στο εκραγιστήριο. Εκεί αποχωρίζονται οι ράγες από του βοστρύχους. Οι βόστρυχοι απομακρύνονται και οι ράγες οδηγούνται στο εκθλιπτήριο προκειμένου να σπάσουν οι φλοιοί και να απελευθερωθεί η σάρκα και ο χυμός των ραγών. Με αυτόν τον τρόπο παράγεται η λεγόμενη σταφυλομάζα, που για τους λευκούς οίνους οδηγείται άμεσα στο πιεστήριο, προκειμένου να συλλεχθεί μόνο ο χυμός. Ο χυμός αφού απολασπωθεί, μεταφέρεται στις δεξαμενές ζύμωσης, όπου πραγματοποιείται η αλκοολική ζύμωση. Κατά την πορεία της αλκοολικής ζύμωσης γίνεται έλεγχος της θερμοκρασίας, ώστε αυτή να μην ξεπερνά τους 18°C. Με την ενέργεια αυτή η ζύμωση λαμβάνει χώρα αργά, σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα το κρασί να αποκτήσει λεπτά και ντελικάτα αρώματα. Μετά την ολοκλήρωση της ζύμωσης το κρασί μεταφέρεται σε δεξαμενές αποθήκευσης. Στα λευκά κρασιά αποφεύγεται η μηλογαλακτική ζύμωση γιατί το μηλικό είναι υπεύθυνο για την φρεσκάδα, η οποία επιδιώκεται στους λευκούς οίνους. Ορισμένοι λευκοί οίνοι οδηγούνται σε βαρέλια για παλαίωση.

Οινοποίηση λευκών εξ ερυθρών οίνων (Blanc de Noir)
Με αυτή την μέθοδο οινοποίησης παράγονται λευκοί οίνοι από ερυθρά σταφύλια και κυρίως από σταφύλια που δεν εκλύουν γρήγορα τις χρωστικές τους ουσίες, όπως το Ξινόμαυρο. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η ίδια με της λευκής οινοποίησης, μόνο που η πίεση της σταφυλομάζας είναι πιο απαλή και άμεση, για να μην προλάβουν οι χρωστικές των ερυθρών σταφυλιών να περάσουν στο χυμό. Έπειτα ακολουθούνται τα υπόλοιπα βήματα της λευκής οινοποίησης.

ΠΑΛΑΙΩΣΗ – ΩΡΙΜΑΝΣΗ
Η ωρίμανση και η παλαίωση είναι διαδικασίες που δεν εφαρμόζονται σε όλα τα κρασιά. Τα λευκά, τα ροζέ και τα ελαφρά ερυθρά κρασιά, συνήθως καταναλώνονται νωρίς, χωρίς να περάσουν από βαρέλι, προκειμένου να απολαύσουμε την φρεσκάδα των πρωτογενών αρωμάτων και της γεύσης της ποικιλίας. Αντίθετα τα μεγάλα λευκά κρασιά και τα περισσότερα ερυθρά απαιτούν παλαίωση προκειμένου να απαλύνει η πολύ τονισμένη οξύτητα τους και να εξευγενιστούν οι επιθετικές τανίνες τους αντίστοιχα.
Κατά την παραμονή του κρασιού στο βαρέλι λαμβάνουν χώρα ένα σύνολο πολύπλοκων αντιδράσεων που αποτελούν τη οξειδωτική παλαίωση. Από τους πόρους του βαρελιού επιτρέπεται η είσοδος μικρών ποσοτήτων οξυγόνου, το οποίο αντιδρά με τις ουσίες του οίνου με αποτέλεσμα ο οίνος να χάνει με την πάροδο του χρόνου τον άγριο και επιθετικό του χαρακτήρα. Παράλληλα, από το βαρέλι μεταφέρονται στο κρασί ορισμένες ουσίες, οι οποίες εμπλουτίζουν την αρωματική του σύνθεση.
Η παλαίωση του κρασιού συνεχίζεται και στη φιάλη, η οποία ονομάζεται αναγωγική, αφού ο φελλός εξασφαλίζει την απουσία του οξυγόνου. Σε αυτή τη φάση, που μπορεί να διαρκέσει από μήνες έως πολλά χρόνια, αναπτύσσεται το μπουκέτο του κρασιού.
Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται μετά το φιλτράρισμα, ή τη φυσική διαύγαση του οίνου. Είναι ένα κρίσιμο στάδιο που απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να εξασφαλιστεί η αποστείρωση της εμφιαλωτικής γραμμής, έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν μολύνσεις του οίνου. Μετά την πλήρωση των φιαλών, τοποθετείται ο φελλός. Υπάρχουν διάφορα είδη φελλού, για τους οίνους παλαίωσης, όμως, ο καλύτερος είναι ο φυσικός φελλός, που προέρχεται από το φλοιό των φελλόδεντρων.

ΕΜΦΙΑΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ
Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται μετά το φιλτράρισμα, ή τη φυσική διαύγαση του οίνου. Είναι ένα κρίσιμο στάδιο που απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να εξασφαλιστεί η αποστείρωση της εμφιαλωτικής γραμμής, έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν μολύνσεις του οίνου. Μετά την πλήρωση των φιαλών, τοποθετείται ο φελλός. Υπάρχουν διάφορα είδη φελλού, για τους οίνους παλαίωσης, όμως, ο καλύτερος είναι ο φυσικός φελλός, που προέρχεται από το φλοιό των φελλόδεντρων.
Ακολουθεί τοποθέτηση του καψυλλίου και της ετικέτας στη φιάλη. Κατόπιν οι φιάλες μπαίνουν σε χαρτοκιβώτια και οδηγούνται σε ειδικά διαμορφωμένους αποθηκευτικούς χώρους, από όπου θα ταξιδέψουν για να φτάσουν στο ποτήρι σας.

ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ – ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Ο οίνος είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο οίνος κατά την ωρίμανση και παλαίωση του δεν πρέπει να ακούει και δεν πρέπει να βλέπει, συνθήκες που του επιτρέπουν να εξελιχθεί και να αποδώσει στα μέγιστα το δυναμικό του, με ήπιο και ομαλό τρόπο. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να αποφεύγονται οι κραδασμοί που διαταράσσουν την ηρεμία του οίνου, αλλά και το φως, που μεταβάλλει το χρώμα του.
Παράλληλα, πολύ σημαντική είναι η θερμοκρασία και η σχετική υγρασία του χώρου που αποθηκεύονται οι φιάλες. Η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι σταθερή 15°C, ενώ η σχετική υγρασία σε επίπεδα τέτοια που να αποφεύγεται η ξήρανση των φελλών, αλλά και η αλλοίωση των ετικετών, 70-75%.
Τέλος , η κάβα δεν πρέπει να περιέχει προϊόντα με οσμές έντονες, που μπορεί να περάσουν και στο κρασί και να επηρεάσουν το άρωμα και την γεύση του.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑΣ
Η οινογευσία, η τέχνη του «γεύεσθαι», περιγράφει το χρώμα, το άρωμα από τη μύτη και στη συνέχεια από το στόμα, τη γεύση και την αρωματική αίσθηση που αφήνει όταν πια δεν υπάρχει στο στόμα. Η παρατήρηση του χρώματος γίνεται κρατώντας το ποτήρι με το κρασί γυρτό μπροστά από μια λευκή επιφάνεια, ενώ ο χώρος θα πρέπει να έχει καθαρό και δυνατό φωτισμό. Το άρωμα του οίνου διακρίνεται σε πρωτεύον, το οποίο προέρχεται από τις αρωματικές ουσίες του σταφυλιού, σε δευτερεύον, το οποίο εμφανίζεται στην πορεία της αλκοολικής ζύμωσης και σε τριτεύον, το οποίο αναπτύσσεται κατά την ωρίμανση και παλαίωση.
Ο δοκιμαστής αρχικά φέρνει το ποτήρι στην μύτη του, προκειμένου να αισθανθεί τα αρώματα όταν ο οίνος είναι ήρεμος. Έπειτα με την ανακίνηση του οίνου, μπορεί να αισθανθεί περισσότερα αρώματα με αυξημένη αρωματική ένταση και νέες οσμές που αφορούν βαθύτερα αρωματικά συστατικά. Παράλληλα με τη γεύση όταν ο οίνος βρίσκεται μέσα στο στόμα αντιλαμβανόμαστε και το άρωμα του στόματος.
Σε διαφορετικά σημεία της γλώσσας έχουμε τα κέντρα των τεσσάρων στοιχειωδών γεύσεων (γλυκό, πικρό, ξινό, και αλμυρό). Ένα καλό κρασί διακρίνεται όταν τα συστατικά του (τανίνες, αλκοόλη, ζάχαρα, οξέα) εμπεριέχονται στην σωστή αναλογία με αποτέλεσμα να έχουμε ένα ισορροπημένο κρασί.



http://kozanimedia.gr/archives/24071

Για τα θέματα που απασχόλησαν την Πανελλήνια Σύσκεψη των οινοποιητικών συνεταιρισμών που πραγματοποιήθηκε στην ΚΕΟΣΟΕ στις 3/8/2011, ενημέρωσαν των υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, τα μέλη της Συνεταιριστικής Ένωσης σε συνάντηση που ακολούθησε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας. Μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση της ΚΕΟΣΟ τονίζεται ότι ο κ. Σκανδαλίδης δήλωσε ότι φέτος θα πραγματοποιηθούν έλεγχοι για την νομιμότητα... των εισκομιζόμενων σταφυλιών στα οινοποιεία με βάση το υπόμνημα που έχει καταθέσει η ΚΕΟΣΟΕ και έχει αποσταλεί και στο ΣΔΟΕ.

Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρετε:

ΘΕΜΑ 1ο : Περονόσπορος
Άμεση ενεργοποίηση της Επιστημονικής Επιτροπής Ομάδας εργασίας για τον Περονόσπορο
Άμεση κινητοποίηση των συνεργείων του ΕΛΓΑ για διενέργεια αυτοψιών
Ο υπουργός δεν δεσμεύθηκε αν οι αμπελουργοί αποζημιωθούν μέσω ΕΛΓΑ – ΠΣΕΑ
ΘΕΜΑ 2ο : Σχέσεις ΑΤΕ – Συνεταιρισμών
Στο θέμα της ΑΤΕ ο υπουργός δήλωσε ενήμερος και ανακοίνωσε ότι ασκεί πιέσεις για την ρευστοποίηση των άτοκων δανειοδοτήσεων και τη χορήγηση δανείων με επιτόκια χαμηλότερα.

ΘΕΜΑ 3ο: Έλεγχοι
Ο υπουργός δήλωσε ότι φέτος θα πραγματοποιηθούν έλεγχοι για την νομιμότητα των εισκομιζόμενων σταφυλιών στα οινοποιεία με βάση το υπόμνημα που έχει καταθέσει η ΚΕΟΣΟΕ και έχει αποσταλεί και στο ΣΔΟΕ.

Επίσης ο υπουργός δήλωσε ότι θα αντιμετωπίσει δραστικά φέτος τα προβλήματα των ελληνοποιήσεων που είναι κοινό και για άλλα αγροτικά προϊόντα.
Στην συνάντηση παρέστησαν τέσσερις βουλευτές που ήταν παρόντες στην προχθεσινή Σύσκεψη (οι βουλευτές ΠΑΣΟΚ του Νομού Ηρακλείου Β. Κεγκέρογλου και Μ. Στρατάκης, οι βουλευτές της Ν.Δ. Αττικής Αθ. Μπούρας , Φλώρινας Ευστ. Κωνσταντινίδης, Ν. Τσούκαλης βουλευτής Δημοκρατικής Αριστεράς Αχαΐας, ο Τομεάρχης Αγροτικού της Ν.Δ. και βουλευτής Κοζάνης Γ. Κασαπίδης), ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΟΣΟΕ και αντιπροσωπεία Προέδρων των Συνεταιριστικών Οργανώσεων απ΄όλη την Ελλάδα.

agrotypos.gr

Η Σχολή Οινοτεχνίας και Οινοτουρισμού που πρόκειται να δημιουργηθεί στην Νεμέα σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης θα είναι εφάμιλλη των τεχνικών λυκείων και όχι των ΤΕΙ .

Παρά το γεγονός ότι η σχολή δεν θα αποτελέσει το ΤΕΙ Οινολογίας που ζητούσε η περιοχή ο Δήμαρχος Νεμέας Βαγγέλης Ανδριανάκος εξέφρασε στο δελτίο του ΑΧΙΟΝ και τον Γιάννη Στεφανή,την χαρά του για την εξέλιξη αυτή και τις ευχαριστίες του σε όσους συνέβαλλαν στην επιλογή της Νεμέας, καθώς όπως τόνισε, η εποχή είναι που θέτει τους δικούς της κανόνες.



http://www.mazimagazine.gr/?p=5806