privewine

 

Τα παράγωγα του σταφυλιού

Τα σταφύλια μπορούν να καταναλωθούν ως έχουν ή να χρησιμοποιηθούν είτε για γλυκίσματα (γλυκό του κουταλιού) είτε για την παρασκευή σταφίδων, μούστου, ξυδιού, κρασιού, άλλων οινοπνευματωδών ποτών όπως το τσίπουρο και τελικά οινοπνεύματος (αιθανόλης).

Μούστος
Ο μούστος είναι το προϊόν σύνθλιψης των καρπών του κλήματος, ο χυμός που παράγεται από τις ρώγες των σταφυλιών. Παίρνει το χρώμα του από τις χρωστικές ουσίες τής φλούδας των σταφυλιών, οπότε μπορεί να είναι λευκωπός έως ερυθρός, με μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Χρησιμοποιείται για την παραγωγή διαφόρων προϊόντων, όπως το κρασί (μετά από αλκοολική ζύμωση), καθώς και σε παραδοσιακά προϊόντα όπως το πετιμέζι, η μουσταλευριά και το μουστοκούλουρο.

Κρασί
Το κρασί είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος). Το κρασί είναι ένα δημοφιλές ποτό που συνοδεύει και ενισχύει ένα ευρύ φάσμα ευρωπαϊκών και μεσογειακών γεύσεων, από τις πιο απλές και παραδοσιακές ως τις πιο σύνθετες και αφετέρου αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές.

Σταφίδα
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι. Τρώγεται σκέτη ως γλυκό και προστίθεται συνήθως σε κεικ. Παράγεται από ορισμένες ποικιλίες σταφυλιού όπως η σουλτανίνα ή η κορινθιακή ποικιλία. Η κύρια διεργασία παραγωγής έχει να κάνει με την ξήρανση των σταφυλιών στον ήλιο για μερικές ημέρες, ενώ ύστερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα πρόσθετα προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα και να επεκταθεί ο χρόνος αποθήκευσης.

Παροιμίες με σταφύλια

• Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι
  
• Ήταν στραβό το κλίμα το’ φαγε κι ο γάιδαρος
  
• Περσινά ξινά σταφύλια
  
• Αυλάκωσε τα αμπέλια σου, να φας γλυκιά σταφίδα
  
• Μάζευε και ας είν’ και ρώγες
• Μήνα που δεν έχει “ρο”, βάλε στο κρασί νερό
• Το Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
  
• Έλα παππού να σου δείξω τ’αμπελοχώραφά σου!
  
• Το τζιτζίκι λάλησε, άσπρη ρόγα γυάλισε
  
• Μήνας που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό
  
• Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα,
  τότε τ’ αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα
  
• Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι
  

Μύθος του Αισώπου: “Η Αλεπού και τα Σταφύλια”

“Μια πεινασμένη αλεπού  είδε πάνω σ’ ένα δέντρο πλεγμένη μια κληματαριά γεμάτη χοντρόρωγα, κατακίτρινα σταφύλια!
Τα ζήλεψε και πολύ επιθυμούσε να τα δοκιμάσει, αλλά… πώς ν’ ανεβεί;
Οι αλεπούδες δεν είναι γατιά, να πιάνουνται με τα νύχια τους
και ν’ ανεβαίνουν όπου τους αρέσει.
Ωστόσο, δοκίμασε κάμποσες φορές.
Πιάστηκε από δω, πιάστηκε από κει, τίποτα δεν κατάφερνε.
Καθότανε μόνο κάτω, σήκωνε τα μάτια της στα σταφύλια,
τα κοίταζε καλά καλά κι ο καημός τους την έτρωγε.
Στα κατατελευταία απελπισμένη, για να παρηγορηθεί, κορόϊδεψε η ίδια τον εαυτό της:
- Δε βαριέσαι, δεν πειράζει, ας πάμε παρακάτω…
Εξάλλου αυτά δεν τρώγουνται. Αγίνωτα είναι ακόμη…
Τα σταφύλια, ακούοντάς τη, μοιάζανε να την ειρωνεύονται να την περιγελούν.
- Ακούς εκεί… Είμαστε, λέει, αγίνωτα!…
Εμείς, κυρα-αλεπού, αγίνωτα δεν είμαστε. Γλυκά σαν το μέλι είμαστε.
Μα αφού δε μας φτάνεις, τι να πεις…
μας λες αγίνωτα, για να ξεγελάσεις την ανημποριά σου!…”
Από τον μύθο αυτό έμεινε και η έκφραση “όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”.


http://www.kids0-12.gr/?p=340&page=3